Τεχνολογία στεγνώματος με υπέρυθρες ακτίνες: Φασόλια Μελέτη Περίπτωσης

Τα φασόλια μεταποιούνται συνήθως με βράσιμο σε άλμη και στη συνέχεια με ξήρανση στον ήλιο. Σε πολλές αγροτικές περιοχές, η μέθοδος αυτή εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως. Ωστόσο, πώς πρέπει να υποβάλλονται σε επεξεργασία στη βιομηχανία τροφίμων; Είναι δυνατόν να ξηραίνονται σε παρτίδες όπως τα μανιτάρια;

Η τεχνολογία ξήρανσης με υπέρυθρες ακτίνες είναι ήδη αρκετά ώριμη. Ωστόσο, πολλοί χρήστες στην αγορά εξακολουθούν να μην έχουν εμπειρία στην ξήρανση λαχανικών με τη χρήση σωλήνες θέρμανσης από ίνες άνθρακα. Κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων με τους πελάτες, διαπιστώθηκε ότι πολλοί πελάτες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την παραδοσιακή ξήρανση με θερμό αέρα, η οποία είναι αναποτελεσματική και ενεργοβόρα. Στον τομέα της ξήρανσης λαχανικών, πολλές εταιρείες βρίσκονται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Ο συγγραφέας έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν άρθρα σχετικά με την υπέρυθρη ξήρανση μανιταριών, θαλασσινών και καλλιεργειών. Σήμερα, χρησιμοποιώντας τα πλακέ φασόλια ως μελέτη περίπτωσης, θα μοιραστώ την εφαρμογή της τεχνολογίας ξήρανσης με μακρινές υπέρυθρες ακτίνες του σωλήνα θέρμανσης ινών άνθρακα στον τομέα της ξήρανσης λαχανικών.

Τα φασόλια ανήκουν στην οικογένεια των οσπρίων και είναι αναρριχώμενο βότανο που μπορεί να φτάσει μέχρι και αρκετά μέτρα. Έχουν πτεροειδώς σύνθετα φύλλα με ωοειδή φυλλάρια που είναι πλατιά και σφηνοειδή στη βάση. Οι μίσχοι είναι συνήθως κοντύτεροι από τα φυλλάρια και είναι τριχωτοί. Οι τσαμπιά έχουν μακριούς μίσχους με πολλά άνθη στο πάνω μέρος- οι ποδίσκοι είναι πολύ κοντοί και τα μικρά βράκτια είναι ωοειδή και πέφτουν νωρίς. Η στεφάνη είναι λευκή ή ροζ, με πλατιά-ελλειπτικά πανώρια πέταλα που έχουν εγκοπές στην κορυφή και η ωοθήκη είναι γραμμική και τριχωτή. Οι λοβοί είναι ταινιοειδείς και ελαφρώς καμπυλωτοί, με ωοειδείς ή μακρόστενους σπόρους, με κόκκινο ή καστανό κάλυμμα σπόρου και το λοβό είναι περίπου τα τρία τέταρτα της περιφέρειας του σπόρου. Ανθίζουν από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο και καρποφορούν τον Οκτώβριο. Οι τρυφεροί λοβοί και οι σπόροι τρώγονται, αλλά πρέπει να βράζονται σε άλμη και στη συνέχεια να μαγειρεύονται σε γλυκό νερό πριν από την κατανάλωση. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως χλωρή λίπανση, καλλιέργειες κάλυψης και ζωοτροφές.

• Σωλήνας θέρμανσης από ίνες άνθρακα φούρνος ξήρανσης με υπέρυθρες ακτίνες

• Φρέσκα φασόλια

1. Κόψτε και τις δύο άκρες των φασολιών και κόψτε τα σε ίσα μήκη.
2. Τοποθετήστε τα ομοιόμορφα στους δίσκους ξήρανσης στο φούρνο ξήρανσης.
3. Ζυγίζετε τα δείγματα και μετράτε τακτικά την κατανάλωση ενέργειας και τη θερμοκρασία του υλικού κατά τη διάρκεια της ξήρανσης, έως ότου η περιεκτικότητα σε υγρασία φθάσει σε ασφαλές επίπεδο 10%.

1. Μουλιάστε το αποξηραμένο προϊόν σε νερό σταθερής θερμοκρασίας για 2 ώρες.
2. Αφαιρέστε και στραγγίστε με φυσικό τρόπο, στη συνέχεια σκουπίστε το επιφανειακό νερό και ζυγίστε.

• Πραγματοποιήστε μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση με βάση το χρώμα, το άρωμα και τη διαφάνεια.

• Βράστε τα φρέσκα φασόλια σε ελαφρύ αλατούχο διάλυμα και στραγγίστε τα.

Τα πειραματικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η ξήρανση των φασολιών επηρεάζεται από τρεις παράγοντες: τη θερμοκρασία ξήρανσης, το χρόνο ξήρανσης και το πάχος του υλικού. Όσο λεπτότερο είναι το υλικό, τόσο καλύτερη είναι η ποιότητα. Καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία, η ποιότητα μειώνεται. Μετά από επανειλημμένη επαλήθευση, η βέλτιστη θερμοκρασία είναι περίπου 50°C. Η ποσότητα του υλικού που απλώνεται πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με το μέγεθος του χώρου.

Επιπλέον, το στάδιο προεπεξεργασίας των πλατύσαρκων επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα του προϊόντος. Η χρήση ελαφρού αλατούχου διαλύματος με συγκέντρωση περίπου 1% αποδίδει τα καλύτερα αποτελέσματα, προωθώντας τη διάσπαση της κυτταρικής δομής, επιταχύνοντας την απώλεια νερού και βελτιώνοντας την ποιότητα της επιφάνειας μετά την ξήρανση. Είναι ζωτικής σημασίας να μην χρησιμοποιείται πολύ υψηλή συγκέντρωση αλατιού, καθώς μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις.